بررسی تشنج ناشی از تروما به جمجمه در مجروحین جنگی استان چهارمحال و بختیاری، سال 1380

یکی از عوارض شایع جنگ ها تروما در ناحیه جمجمه می باشد که این عارضه معمولا با تشنج زودرس و دیررس همراه است. در این مطالعه 50 نفر از جانبازان تحت پوشش بنیاد جانبازان استان چهارمحال و بختیاری که به دلیل ترومای سر دچار تشنج شده اند را از نظر نوع تشنج، محل ضایعه، اهمیت عمل جراحی در جلوگیری از تشنج و درمان پروفیلاکسی انجام شده مورد بررسی قرار گرفتند. بخشی از اطلاعات با استفاده از مدارک موجود در پرونده های آنان و بقیه اطلاعات طی دو جلسه و با استفاده از مصاحبه و معاینه تکمیل گردید. نتایج مطالعه بیانگر آن است که 86% بیماران تشنج دیررس و 14% دیگر تشنج زودرس داشتند. 60% این بیماران در سال اول بعد از تروما دچار تشنج شده اند. 73.5% موارد تروما تمپورال یا تمپوروپاریتال بوده که در 90% موارد تشنج تونیک کلونیک داشته اند و در بقیه انواع فرم های تشنج فوکال دیده شده است. پروفیلاکسی دارویی تنها بر تشنج زودرس موثر بوده و در کنترل تشنج دیررس مفید واقع نشده است. ضمنا پروفیلاکسی جراحی جهت کم کردن ریسک تشنج انجام نشده بلکه جهت تخلیه هماتوم یا درآوردن ترکش بوده است. باتوجه به اینکه پروفیلاکسی دارویی تاثیری در جلوگیری از تشنج دیررس نداشته، درمان طولانی مدت لازمه کنترل تشنج این مصروعین می باشد.